میراث فرهنگی بیان کننده طرز رفتار و هنر گذشتگانی است که پاسدار و نگاه بان الگوهای صحیح زندگی بوده اند. نیاکانی که هر کدام از این الگوها را در زندگی خود به کار برده و هم چون تجربه ای ارزشمند
به دست آینده گان سپرده اند .این الگوها اگرچه در اعصار گذشته شکل
گرفته و بروز کرده اند لیکن درس
عبرتی هستند برای کسانی که در حال و آینده زندگی می نمایند. با مطالعه تاریخ در می یابیم که تجربه ی گذشته گان در طول سالیان متمادی شامل نکته های بسیار مهم و ارزشمند است که انسان
را نسبت به آینده سوق داده و امیدوارتر می نماید در مقابل این تجارب ارزشمند که
با عشق ورزیدن به زیبایی، لذت در زندگی و تعالی دینی همراه بوده است نسل جدید و
امروزی با الگوهای پوچ و تجمل گرا در تنگ ناهای این سرای مادی مضطرب گشته و راهی
جز بازگشت به خویشتن خویش نیافته است. شاید پوچی فرهنگی و هنری، فراموش شدن قداست
های دینی، گریزان شدن از هنجارهای اجتماعی، کنار گذاردن رفتارهای انسانی، عدول از
حد و مرز فردی، روی آوردن به زندگی مادی، از دست دادن روح زندگی، ارج ننهادن به
تجارب پیشین و فراموش کردن راه و رسم گذشته از جمله عوامل این سر در گمی و غفلت
زدگی باشد. غفلتی که نه تنها یک انسان و خانواده را، بلکه کشور و جامعه را به سوی
فساد و تباهی می کشاند. دراین میان میراث خواران و آنهایی که از این ودیعه زیبا
بهره ای نبرده اند به دلیل عدم دست یابی و کامیابی، الگوهای ارزش مند را نابود
کرده و بر اثر علایق و سلایق خویش تعریف می کنند و به همین دلیل است که میراث
فرهنگی روز به روز از ما دورتر و ناپیداتر
می گردد.