تخریب حمام تاریخی زعفرانی

یکی از آثار قدیمی و گمنام اصفهان حمام زعفرانی است، بنایی که پیشینه تاریخی آن به عصر قاجار و یا کمی پیش از آن باز می گردد. این اثر زیبا و ماندگار، که در محله ی جوباره و در انتهای کوچه منار سفید قرار دارد، جزو معدود حمام هایی می باشد، که هنوز هم دارای مشتری است. صاحب و مالک این حمام اصغر مدرسه با ۷۶ سال سن تا چندی پیش هنوز در تکاپوی حفظ این اثر تاریخی بود. بنایی که خاطرات سال های زندگیش را در آن می سترد و مشتری‌ انش برای خوش آیند او و نه برای حمام و شست و شو به آن جا می آمدند. او بود با بضاعت ناچیزش بارها کاشی های تبله کرده حمام را چسبانید، شیشه های شکسته جام خانه را انداخت و دستی به سر و روی آنجا کشید. مدرسه ما را برای شنیدن خاطراتش! به داخل حمام می کشاند. حمامی که پس از گذر از در ورودی و طی راه روی طویل و باریک به بینه ی زیبای آن می رسیم. این فضا جایی است که برای عوض کردن لباس، فروش لیف و شامپو و برس و مشت و مال مشتری مکان مناسبی به شمار می آید. بینه این حمام با تخت‌هایی پوشیده از گلیم‌ و فرش، از یک سو به نوره کش خانه و مستراح و از سوی دیگر به گرم خانه و خزینه حمام منتهی می گردد. گرم خانه در سال های نه چندان دور نو نوار شده و به سیستم دوش آب گرم و سرد و درب های آلومینیومی مجهز گردیده ولی خزینه و نوره کش خانه به حالت سنتی است. اصغر مدرسه، هر روز با وجود سن و سال زیاد و قبل از اذان صبح تون حمام را روشن می نماید و تا غروب آفتاب در همان جا می‌ ماند. او می‌گوید: بدنه حمام‌ ترک خرده و کاشی هایش ریخته است ولی من خودم همه دیوارها را سیمان کردم و کاشی هایش را چسباندم. من در روز چند مشتری دارم حدود ۴ - ۵ نفر که از هر کدام دو هزار تومان می‌گیرم؛ البته حمام زنانه هم در همین نزدیکی است ولی به ندرت کسی به آن جا می آید. دیگر نمی‌شود با حمام کاسبی کرد، چون مشتری هایم کم شده، در قدیم همه ی محله‌ به آشنایی با من افتخار می‌کردند، اما حالا به ما توجهی نمی شود. او از دزدی حمامش می گوید: که چندی پیش افرادی آمدند و با ضرب و شتم و دهانش را گرفتند و پول هایش را دزدیدند. پس از این واقعه، خانواده‌ اش دیگر نگذاشتند که حمام را باز کند، ولی او که به این حمام عادت کرده دوست دارد بعد از این هم حمام باز باشد. مدرسه برای این حمام خیلی زحمت کشیده‌ و صدمه خورده‌ است و حالا می خواهد که ثمره زحمات چندین ساله‌ اش از بین نرود، اگر میراث فرهنگی این حمام را بخرد، او دیگر خیالش راحت می شود. مدرسه می‌گوید: ۳٠ سال پیش می‌خواستند حمام را خراب کنند، اما من نگذاشتم، دیگر طاقتم کم شده و اکنون دوست دارم کسی آن را بخرد، به شرطی که جنبه ی تاریخی آن حفظ گردد.

در این مورد نگارنده هم تلاش هایی انجام داد تا بلکه این حمام تاریخی توسط افراد علاقه مند به آثار تاریخی اجاره یا خریداری شود و حتی مطلبی نیز در این باره منتشر گردید، لیکن این تلاش ها نتیجه ای نداد تا این که چندی پیش و به دلایل نامعلوم بنای دویست ساله ی اصغر مدرسه به ویرانه ای تبدیل شد تا همه ی آن خاطرات تلخ و شیرین در زیر خروارها خاک پنهان شود.