نوشته های نا زیبا

از گذشته های دور تا کنون بناهای کوچک و بزرگ شهری و روستایی هر کدام بر طبق اصول و شیوه خاصی، شکل گرفته و با مواد و مصالح مختلفی ساخته شده اند. این آثار هر کدام از کاخ ها و مقابر عظیم و سنگی تخت جمشید و تخت رستم استان فارس گرفته تا قلعه ها و کاروان سراهای خشت و گلی مرکز و نواحی شرقی کشور، با آرایه هایی بر سنگ و گچ و آجر و چوب و آیینه تزیین یافته و گوشه ای از هنر اصیل ایرانی را به نمایش گذارده اند. طبیعی است که این همه اثر زیبا و ارزشمند نیاز به مراقبت و حفاظت دارد تا هم چون امانت های مهم و در خور توجه به آیندگان تحویل داده شود و معرف تلاش ها و استعدادها و هنرمندی های مردمانی باشد که جوهره درونی خویش را در آثار بی نظیرشان به ظهور رسانده اند. اما دریغ و صد افسوس که نه تنها از این آثار حراست و حفاظت مناسبی نمی شود بلکه جولان گاهی است برای بازگشایی عقده های افراد نادان و زیاده خواه و جاهل که با بی فکری خود این صفحات تاریخ و هنر را عرصه ی نمایش منفیات خود کرده و با حکاکی و نقش پردازی های نا زیبا و چشم آزار، پیکره ی دیرین این یادگارهای گذشته را خدشه دار می نمایند. کاری که سرانجامش جز نابودی و نیستی تدریجی این آثار و تحقیر و تمسخر غریبه و آشنا نیست و صد آه و عجب که متولیان و مسئولان امر چاره ای برای آن ندارند.