تاریخ به معنای بازگشت به گذشته و بررسی سرنوشت اقوامی است که در طول سده های مختلف تاریخی، با آداب و رسوم متفاوت در کنار یکدیگر زندگی می کردند. این اقوام با پشت سر گذاردن تدریجی مراحل رشد، منشأ اتفاقات و رخدادهایی بودند، که شامل اختراعات، اکتشافات و تشکیل دولت ها از یک سو و جنگ ها و خون ریزی های متعدد و پی در پی از سوی دیگر می گردید. با بررسی زندگی مردمان اولیه در می یابیم که ملت های ساکن در هر منطقه با توجه به امکانات و منابع موجود و در پرتو روابط تجاری و اقتصادی خویش به پیشرفت های زیادی دست یافتند که آثار فرهنگی و تاریخی و تشکیل اجتماعات مختلف از آن جمله اند. آنها با هم زیستی در کنار یک دیگر زندگی اجتماعی را تجربه کرده و تبادل اطلاعات و آموخته های خویش را در جهت نیل به اهداف بزرگتر از قبیل رشد صنعت، کشاورزی و پیشرفت در علوم مختلف به کار بردند. در این راستا سرازیر شدن مردمان نخستین به سمت دشت ها، کشاورزی را رونق بخشید و مبادلات تجاری کالا به کالا نظام اقتصادی را شکل داد. به دنبال این دست آوردها تجارت پدید آمد و در کنار آن صنعت نیز به رشد و تعالی رسید. خلاصه این که ما امروزه می توانیم به وسیله ی یافته های مورخان و کسانی که در مورد زندگی گذشتگان تحقیقاتی کرده اند، به دانستنی های بی شماری دست یابیم که آثار اجتماعی، اقتصادی، صنعتی، فرهنگی و هنری پیشینیان در آن زمره اند.
منابع این نوشتار محفوظ است.
