مشاهیر معاصر (١) - مرحوم عباس بهشتیان

مرحوم عباس بهشتیان فرزند حیدر علی یکی از دل باختگان آثار تاریخی و فرهنگی کشور بود که در سال " ١۳٠۵ (ش)" در اصفهان دیده به جهان گشود. وی دوران تحصیلات خود را در مدرسه ای به مدیریت مرحوم "میرزا عبدالحسین قدسی" سپری نمود و پس از آن در افوان جوانی به دلیل قریحه ی ذاتی و عشق وافری که به تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم داشت، پاسداری از این مواریث و افتخارات ملی را سر لوحه کار خویش قرار داد. وی به همین دلیل به انجام پاره ای مطالعات و تحقیقات در مورد آثار تاریخی و هنری اصفهان پرداخت که ثمره آن تا حال حاضر نیز محفوظ و ملموس است. مرحوم بهشتیان که با انجام کارهای زراعی و فعالیت در حرفه سرکه سازی امرار معاش می نمود، جهت معرفی و شناساندن آثار تاریخی اصفهان به فرهنگ دوستان و علاقه مندان در مقالات متعددی که در نشریات و مجلات مختلف از جمله ماهانه اداره کل اطلاعات استان در دهه ی "١۳۵٠" به چاپ می رسید، به معرفی آثار متعددی چون عصارخانه ها، بازارها، سراها، مساجد، مدارس، خانه های قدیمی، تخت فولاد و توصیف و بررسی برخی از آثار دیگر نظیر کبوتر خانه ها و نحوه استفاده از آن ها پرداخت. وی هم چنین تحقیقاتی در مورد مادی های اصفهان و شرح خانقاه علی بن سهل و کمال الدین اسماعیل ارائه نمود که از آثار ارزشمند و ماندگار وی به شمار می آیند از جمله اقدامات این استاد برجسته می توان به جلوگیری و ممنوعیت عبور وسائل نقلیه از پل های تاریخی شهر اصفهان، احیاء و مرمت مزار شاعر بزرگ عهد صفوی صائب تبریزی و نیز نام گذاری اماکن و معابر اصفهان به اسامی متعارف و متداول آن زمان اشاره نمود. سرانجام این بزرگ مرد فرهیخته پس از عمری تلاش و پاس داری از مواریث این مرز و بوم در "١١ اسفند سال ١۳۶۶ (ش)" دار فانی را وداع گفت و بنا بر وصیت خویش در "تکیه میرفندرسکی" اصفهان واقع در مجموعه فرهنگی تاریخی تخت فولاد، به خاک سپرده شد .سنگ مزار این دل باخته ایران زمین به رنگ سیاه و در ضلع شمال غربی "تکیه میرفندرسکی" قرار دارد که بر روی آن آثار حجاری هایی به خط "نستعلیق سیاه "و به صورت ساده و برجسته مشاهده می شود. در قسمت فوقانی این سنگ قبر یک بیت شعر و سپس مطالبی حاوی مشخصات آن مرحوم به شکل زیر مندرج است "چون سایه ی مرغان هوا در سفر خاک/آزار به موری نرساندیم و گشتیم آرام گاه شادروان عباس بهشتیان فرزند. مرحوم حیدرعلی - تاریخ در گذشت ١۲/١١/١۳۶۶خورشیدی برابر با روز ...... سال ١۴٠۸ هجری قمری" کمی پایین تر از این قسمت و در هشت لوحه ی منظم و جداگانه نیز اشعاری دیگری به شرح زیر آمده است.

 مـن که باشم که به آن خاطر عاطر گـذرم          لطف ها ی کنی ای خاک درت تاج ســرم

  هـمتم بــدرقه ی راه کـن ای طایــر قــدس          که درازســت ره مقصد و مـن نـوسفـــرم 

 ای نـسیــم سحـــری بندگی مـــن بــرسـان          که فراـــوش مکن وقـــت دعای سحـــرم

 خـرم آن روز کزین مـرحله بربنـدم رخـت          وز ســر کــوی تو پـرسند رفــیقان خبـرم