گردش گری روستایی و عشایری

استان اصفهان با مساحتی بالغ بر "١٠۷.۶۴۶.١۷" کیلومتر مربع در بخش مرکزی کشور قرار دارد. این استان با دارا بودن بیش از "۲١" شهرستان مهم، "۹۲" شهر، "١۲۲" دهستان و "١۳۵۳" روستا تنها مرکزی است که با موقعیت جغرافیایی متنوع، چشم اندازهای طبیعی مختلف و هم جواری با کویر و بیابان از تنوع و جاذبه های زیست محیطی گوناگونی برخوردار است. وجود رودخانه و چشمه و کوه سار در کنار آثار تاریخی متنوع و غنای فرهنگی مردم، موقعیت ممتازی را به این استان بخشیده، چنان که یکی از عوامل مهم در جهت جذب گردش گر و توریست به شمار می آید. همین دلایل باعث گردیده تا شهرها و روستاهای این استان از دیرباز به صورت مأمن و جای گاهی مطمئن جهت استراحت و گذران اوقات فراغت مسافران و گردش گران به شمار آیند. در این راستا و در جهت گسترش صنعت "اکوتوریسم" در سال "١۳۸۵" کمیته گردش گری روستایی و عشایری تشکیل گردید. این کمیته که خود یکی از شاخه های کمیته های هفت گانه چون، "کمیته ورزشی" (اسپرت توریسم)، "کمیته فرهنگی"، "کمیته دانش جویی"، "کمیته علمی" و "کمیته سلامت" می باشد بر طبق برنامه ریزی های انجام شده، تعداد "۲۷" روستای هدف این استان را جهت مقاصد گردش گری تعیین نموده که این انتخاب بنا بر میزان جاذبه های تاریخی، طبیعی و امکانات موجود در این مناطق بوده است. به عنوان مثال روستاهایی نظیر "برز، طره، هنجن، یارند، کلهرود، سُه، کجان، ابیانه، طرق، مشهد اردهال و نشلج" واقع در محور شمالی. روستاهای "گرمه، عروسان، مهرجان و نیسیان" در شمال شرقی. روستاهای "دم آب، حسنیجه، علی آباد، جاجا و مشهد کاوه" در مسیر غربی. روستاهای "قهی و قورتان" در جهت شرقی و روستاهای "خفر، اسفرجان، دنگزلو و پوده" در محور جنوبی این استان واقع اند؛ علاوه بر این بررسی هایی در مورد چند روستای دیگر نیز در حال انجام است که در صورت تأیید این مناطق نیز در لیست روستاهای هدف قرار می گیرند.