مشاغل قدیمی (١) - درشکه چی

درشکه از جمله وسایل حمل و نقل قدیمی است که پیشینه استفاده از آن به عصر "صفوی و قاجار" باز می گردد. این وسیله نقلیه زیبا و کوچک که در حال حاضر به صورت "دوچرخ" یا "چهارچرخ" ساخته می شود دارای اجزاء و اقسام مختلفی است که شامل یک "اتاقک کوچک" مزین به لایه های چرمی و تزیینات نفیس پارچه ای، "دو چرخ و محور فلزی یا چوبی" که باعث حرکت درشکه می شوند و چند تکه ی الوار مانند به نام "کَش" که برای اتصال درشکه به اسب کاربرد دارند. جدای از بخش های یاد شده آلتی چوبی به نام "دوغه" نیز به روی کش های یاد شده متصل است که وزن ناشی از بار یا مسافر را بر دوش اسب ها منتقل می نماید. درشکه در دوران قاجار با اندکی تغییر به صورت بزرگ تر و به مانند قطارهای شهری برای حرکت بر روی ریل طراحی شد. این کار علاوه بر ایجاد فضایی خلوت در مسیر درشکه به سهولت و سرعت حرکت آن نیز کمک شایانی می نمود. البته درشکه ها در آن زمان غالباً برای جا به جایی افراد کاربرد داشتند نه برای حمل و نقل بار، به همین دلیل برای جابه جا نمودن هر نوع کالا از گاری های چوبی ساده تر در دو نوع "دو چرخ" و "چهار چرخ" استفاده می گردید. خوش بختانه در دوره کنونی حرفه درشکه سازی و درشکه رانی در اصفهان و برخی دیگر از شهرهای تاریخی کشور به شکل و شمایل سنتی و قدیمی خود ادامه دارد تا ضمن جذب توریست و گردش گران داخلی و خارجی، گوشه ای از زندگی سنتی گذشته گان را نیز به تصویر کشد. در حال حاضر تعدادی از درشکه رانان قدیمی در میدان نقش جهان اصفهان فعالیت دارند که تولید و ساخت درشکه های آنان نیز در شهرهای مشهد و همدان و توسط  دو نفر استاد کار ماهر به نام های "حاج جعفرسراج" و "محمد همدانی" صورت می پذیرد و بعید نیست که پس از این دو نفر صنعت درشکه سازی به بوته ی فراموشی سپرده شود و به تاریخ بپیوندد.