مشاغل قدیمی (۲) - بساط انداز (دست فروش)

از زمان های دور تاکنون وجود مراکز تجاری و اقتصادی مختلف در مناطق بزرگ شهری و روستایی امری مهم و ضروری به شمار می آمده است. این مراکز که در ابتدا پیرامون میدان ها و فضاهای باز شهری و در دوران متاًخرتر به صورت اماکنی نظیر بازار، بازارچه، دالان، سرا، تیمچه، خان باز و کال انباز ساخته می شدند، محل مناسبی برای رفع احتیاجات عمومی و روزمره مردم بودند. در عین حال در کنار این مراکز هم واره افرادی حضور داشتند که به دلیل نبود سرمایه کافی و یا عدم برخورداری از مکان و مأوایی مشخص در گوشه ای از میادین، بازارها یا معابر شلوغ و پر تردد شهر به فروش محصولات خود می پرداختند. اقلامی که بر روی تکه ای کوچک از پارچه یا کیسه نخی چیده می شد تا گاه و بی گاه نظر خریداران را به خود جلب نماید. همین کیسه ها یا پارچه ها در پایان کار صندوق چه امانات دست فروشان و تنها وسیله حمل و نقل سرمایه مختصر آن ها بود. سرمایه ای که پس از پایان یک روزکاری درآمدی اندک و ناچیز را برای این قشر مستضعف به ارمغان می آورد. از این گونه فعالیت ها، در دوره کنونی نیز کم و بیش در گوشه و کنار کوچه پس کوچه ها و خیابان های شهرها مشاهده می شود خصوصاً در روزهای تعطیل و مناسبت های ویژه که دست فروشان در مکان های خاص و معین به فروش اجناس خود می پردازند. در شهر اصفهان نیز فروش اجناس توسط دست فروشان در ایام تعطیل نظیر روز جمعه و اعیادی چون عید نوروز و نیمه شعبان در بافت قدیمی پیرامون میدان عتیق و محل پارکینگ کنونی شهرداری و نیز حواشی پیاده روها و خیابان های شلوغ و پرتردد شهر صورت می پذیرد.